Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Ο ΜΟΥΣΟΥΛΜΆΝΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΓΙΟΣ!

ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΕ ΚΥΡΙΑΚΗ



ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΟΠΙΣΤΟΥΣ


Διαβάζουμε για τον άγιο Νεομάρτυρα Αχμέτ, που ήταν μπέης στην Κωνσταντινούπολη, τα εξής:
          Ως γνωστόν, την εποχή της Τουρκοκρατίας οι πλούσιοι αφεντάδες και άρχοντες των Τούρκων είχαν αρκετές παλλακίδες ο καθένας απ’ αυτούς.  Κοπέλες χριστιανές, Ελληνίδες, Ρωσίδες κλπ, που τις έκλεβαν ή τις αγόραζαν.  Σε μια από τις παλλακίδες του, μια Ρωσίδα, ο μπέης Αχμέτ παρατήρησε ώ! του παραδόξου θαύματος !  μερικές φορές ότι το στόμα της ευωδίαζε. 
- Βρε, της λέει, τι έφαγες;
- Τίποτα, αφέντη μου! Τίποτα!
- Πώς;… Για πες μου τι έφαγες!
Τίποτα, του ξαναλέει η κοπέλα, νερό ήπια.
πέρασαν μερικές ημέρες και ο μπέης ξαναπρόσεξε ότι το στόμα της Ρωσίδα σκλάβας του ευωδίαζε πάλι πάρα πολύ και σκέφθηκε να αρχίσει να την την παρακολουθεί κάθε μέρα.  Μια Κυριακή λοιπόν, μεσημέρι, διαπιστώνει ότι ευωδίαζε πολύ το στόμα της. 
          -Να, τώρα, της λέει, μυρίζει πάλι!  Τι πήρες;
          -Έχουμε μια γιαγιά εδώ σκλάβα, Ελληνίδα χριστιανή, που την αφήνεις να πηγαίνει στην εκκλησία.  Αυτή, όταν έρχεται από την εκκλησία, τις Κυριακές μου φέρνει λίγο αντίδωρο, αυτό που δίνει ο χριστιανός παπάς στο τέλος.  Μένω νηστική και το παίρνω.
          Έμεινε πολύ απορημένος και σκεπτικός ο Αχμέτ.
-          Τέτοιο πράγμα! Για να το δω και την άλλη Κυριακή!
Πράγματι, και την άλλη Κυριακή το στόμα της ευωδίαζε και η ευωδία αυτή κρατούσε όλη την ημέρα.
-          θα πάρω κι εγώ, είπε, θα πάω κι εγώ να πάρω!
-          Δεν μπορείς εσύ, του είπε η Ρωσίδα σκλάβα του.  Εσύ είσαι μουσουλμάνος, πως θα πας;!
-          Θα φορέσω χριστιανικά ρούχα, ελληνικά και πές μου, τι να κάνω όταν μπω μέσα στην εκκλησία;
Τον κατατόπισε λοιπόν η Ρωσίδα.
-Δεν θα πάω Κυριακή, θα μου πεις εσύ μια ημέρα καθημερινή που λειτουργείτε εσείς οι χριστιανοί, ώστε να μην έχη πολύ κόσμο και με δουν. 
Μια ημέρα κάποιας καθημερινής γιορτής του είπε ότι θα λειτουργούσε η εκκλησία και πήγε ο Αχμέτ.  Μπροστά απ’ αυτόν μπήκε στην εκκλησία ένας χριστιανός.  Τον παρατηρούσε τι έκανε.  Πήρε κεράκι, έβαλε γρόσι στο παγκάρι, άναψε το κεράκι, φίλησε τις εικόνες.  Έκανε κι ο Αχμέτ το ίδιο.  Μετά είδε τον χριστιανό ότι έκανε το σταυρό του κι αυτός κατά τον ίδιο τρόπο και κάθισε σε μια γωνία και έβλεπε τα τελούμενα κατά την Θεία Λειτουργία ακούγοντας τους ψαλτάδες.
          -Αυτός ο ψάλτης, έλεγε μέσα του, τι ωραία φωνή που έχει! Μπα, μπά! Μπα! Που οι δικοί μας οι χοντζάδες! Ένας ψάλλει, αλλά πως μου φαίνεται ότι ψάλλουν πολλοί μαζί; Πώς γίνεται αυτό;
          Στη Μεγάλη Είσοδο γούρλωσαν τα μάτια του. Ο Ιερέας, που βγήκε από την πλαϊνή θύρα κι έκανε Είσοδο, πετούσε!  Τον έβλεπε ένα μέτρο πάνω από το έδαφος!
-          Ω! πω, πω, πω!  Θαύμαζε και απορούσε ο Αχμέτ.
Οι άλλοι βέβαια δεν έβλεπαν τίποτα.  Όταν τελείωσαν τα «Ειρηνικά» βγαίνει ο ιερεύς στην Ωραία Πύλη και λέει: «Ειρήνη πάσι», και από το χέρι του που ευλογούσε, είδε ο μπέης να βγαίνουν φλόγες και ακτίνες σαν αστραπές, οι οποίες πήγαν στους λιγοστούς χριστιανούς που ήταν μέσα στην εκκλησία και κάθισαν επάνω στα κεφάλια τους.  Έλαμψαν οι χριστιανοί!  Όλους τους έλουσε και τους φώτισε αυτό το φώς…εκτός απ’ αυτόν. Αυτό επανελήφθη κι άλλες φορές…
-          Για κοίταξε, λέει, σε μένα δεν ήρθε!...
Την ώρα της Θείας Κοινωνίας, ο χριστιανός που είχε μπει λίγο πριν απ’ αυτόν στον ναό, πήγε να κοινωνήσει και τον είδε όλον μέσα σ’ ένα φώς υπερκόσμιο και άυλο…. Ο χώρος έγινε πολύ διαφορετικός, ο άνθρωπος αυτός σαν να πετούσε.  Στο θαύμα προσετέθη και η ίδια ευωδία που ανέδιδε το στόμα της Ρωσίδας χριστιανής.
          Όταν βγήκε ο ιερεύς για να κάνη Απόλυση, στάθηκε στη μέση του ναού ο Αχμέτ και είπε:
-          Εγώ είμαι Τούρκος, παπά-αφέντη μου, θέλω να γίνω χριστιανός.  Τώρα θα με βάπτισης! Τώρα! Τώρα, αυτήν τη στιγμή! Ομολογώ ότι είμαι χριστιανός!
Κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε και έγινε κρυπτοχριστιανός.  Όταν ήθελε να λειτουργηθεί, ντυνόταν με τα ρούχα των χριστιανών της Κωνσταντινουπόλεως και πήγαινε σε μακρινή εκκλησία…
          Τη χρονιά του 1682 έγινε στην Πόλη μεγάλη σύσκεψη των μπέηδων και των πασάδων για θέματα διοικητικά, θρησκευτικά και άλλα… Κατά την συζήτησι σχετικά με ποιο πράγμα είναι πολυτιμότερο στον κόσμο, σηκώθηκε ο Αχμέτ στη μέση της μεγάλης συνελεύσεως των πασάδων, των μπέηδων και των άλλων αρχόντων της τουρκικής αυλής και της Πόλεως και είπε:
          --Το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο είναι μόνο η πίστις των χριστιανών, κι εγώ είμαι χριστιανός και το ομολογώ αυτήν την στιγμή!  (Την ίδια κιόλας ημέρα τον αποκεφάλισαν, στις 3 Μαΐου).
          Τι όνομα του είχε δώσει ο ιερεύς όταν τον βάπτισε δεν ξέρουμε, πάντως τον εορτάζουμε ως Νεομάρτυρα Αχμέτ.

Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Το «Πιστεύω» ως γνώσις και βίωμα».  Του πρωτοπρεσβύτερου Στέφανου Κ. Αναγνωστόπουλου 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ" ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΕΜΑΤΩΝ
Πρωτ.  Βασίλειος Γιαννακόπουλος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Πρεσβυτέρα Νικολίτσα Γκοτσοπούλου

ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~